مقایسه تشخیصهای هنگام پذیرش و ترخیص کودکان مراجعه کننده به بیمارستانهای حضرت علی اصغر(ع) و شهید دکتر رهنمون در سال ۱۳۷۴

تشخیص صحیح در پزشکی امری بسیار ضروری و اساس شروع درمان بیماریها است. برای ارزیابی سیستمهای مراقبت بهداشتی، لازم است بدانیم که چند درصد از تشخیصهای کلینیکی پزشکان، با واقعیت بیماری مطابقت دارد تا سیاستهای آموزش و درمان ما روند هدف دار و مثبتی را طی کند. اهمیت این مطلب بخصوص در طب اطفال که بیماران، اغلب قادر به بیان مشکلات خود نبوده و والدین هم اطلاعات مختصری از وضعیت بیمار ارائه می دهند، بیشتر مشخص می شود. این مطالعه مقطعی ـ تحلیلی روی 1090 بیمار انجام شد و طی آن تشخیص بالینی اولیه و نهایی، سن، جنس، شکایت اصلی و نتیجه اتوپسی(در صورت لزوم) ثبت گردید. در تجزیه و تحلیل نتایج از ضرایب همبستگی و تستهای آماری t، chi2، و anova استفاده شد. در این بررسی شایعترین شکایتها به ترتیب تب، استفراغ، اسهال و سرفه بودند. شایعترین بیماریها نیز عفونتهای دستگاه تنفسی، گوارش، بیماریهای عفونی درگیر کننده چند سیستم و بیماریهای سیستم عصبی بودند. بین تشخیص زمان بستری و ترخیص، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت(71/0=r، 001/0p<). بین تشخیص بالینی و نتایج اتوپسی نیز ارتباط آماری معنی داری به دست آمد(72/0=r، 001/0p<). امروزه با وجود پیشرفت تکنولوژیهای تشخیصی، درصد خطاهای تشخیصی بطور قابل توجهی کاهش پیدا نکرده است. شباهت تشخیص بالینی اولیه با نهایی 71% و شباهت تشخیص بالینی نهایی با اتوپسی 72% بود که این بیانگر ارتباط ضعیف (حدود 50%) تشخیص بالینی اولیه با واقعیت بیماری بیمار است. هزینه های اضافی و غیرضروری که بر بیمار و جامعه تحمیل می شود نیز خود از عواقب ضعف تشخیص بالینی است و باعث سرگردانی بیماران و گهگاه ایجاد عوارض برگشت ناپذیر می گردد. در انتها بر آموزش و تقویت توان بالینی دانشجویان پزشکی با استفاده از شیوه های کاربردی نوین، جذاب و سودمند تأکید می شود.